زگیل تناسلی را جدی بگیرید

زگیل تناسلی یکی از شایع‌ ترین بیماری‌های منتقله از راه جنسی (STI) است که توسط ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می‌شود. این زگیل‌ها معمولاً در نواحی تناسلی، مقعد و دهان ظاهر می‌شوند و به صورت برآمدگی‌های کوچک و نرم با رنگ پوستی یا کمی تیره دیده می‌شوند. در ادامه این مقاله به بررسی پیشگیری و درمان زگیل تناسلی می ‌پردازیم. با مجله اینترنتی فرارسانه همراه باشید.

چرا باید زگیل تناسلی را جدی بگیریم؟

HPV  برخی از انواع ویروس HPV که باعث ایجاد زگیل تناسلی می‌شوند، می‌توانند به سرطان‌هایی مانند سرطان دهانه رحم، آلت تناسلی، مقعد و حلق منجر شوند. این ویروس از طریق تماس جنسی پوست به پوست منتقل می‌شود و می‌تواند حتی در صورت عدم وجود زگیل قابل انتقال باشد. ابتلا به زگیل تناسلی می‌تواند باعث ایجاد استرس، اضطراب، افسردگی و مشکلات در روابط بین فردی شود.

زگیل تناسلی چگونه منتقل می شود؟

زگیل تناسلی از طریق ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) منتقل می‌شود. اصلی‌ترین راه انتقال HPV از طریق تماس مستقیم پوست به پوست در ناحیه تناسلی یا مقعد است. این تماس‌ها معمولاً در حین رابطه جنسی واژینال، مقعدی یا دهانی رخ می‌دهند. تماس مستقیم با زگیل‌های تناسلی می‌تواند ویروس را منتقل کند، حتی اگر زگیل‌ها کوچک و غیرقابل‌مشاهده باشند.

اگر وسایلی مانند حوله، لباس زیر یا وسایل بهداشتی مشترک استفاده شود و آلوده به ویروس باشد، ممکن است انتقال رخ دهد. البته این نوع انتقال نادرتر است. انتقال HPV نیازی به دخول ندارد. حتی تماس پوستی محدود در ناحیه تناسلی می‌تواند ویروس را منتقل کند. در موارد نادر، اگر مادر در هنگام زایمان زگیل تناسلی فعال داشته باشد، ویروس ممکن است به نوزاد منتقل شود و موجب بروز زگیل در نوزاد شود (به‌ویژه در ناحیه گلو).

افراد با سیستم ایمنی ضعیف‌تر، مانند کسانی که HIV دارند یا داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی مصرف می‌کنند، بیشتر در معرض ابتلا و انتقال HPV هستند. حتی اگر فرد آلوده زگیل قابل‌مشاهده نداشته باشد، ویروس همچنان می‌تواند منتقل شود. استفاده از کاندوم می‌تواند خطر انتقال را کاهش دهد، اما چون HPV از طریق تماس پوستی منتقل می‌شود، محافظت کامل نمی‌دهد.

علائم زگیل تناسلی

زگیل تناسلی یکی از شایع‌ترین عفونت‌های مقاربتی است که توسط ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می‌شود. این زگیل‌ها معمولاً در ناحیه تناسلی یا مقعد ظاهر می‌شوند و ممکن است در برخی افراد علائم مشهودی نداشته باشند.  زگیل‌ها ممکن است کوچک، گوشتی یا به رنگ پوست باشند. ممکن است صاف یا دارای سطحی ناهموار و شبیه گل‌کلم باشند. ممکن است به صورت تکی یا دسته‌ای ظاهر شوند. در مردان و زنان ممکن است در ناحیه تناسلی، مقعد، کشاله ران یا اطراف دهان (در صورت انتقال دهانی) ظاهر شوند.

خارش یا سوزش در ناحیه‌ای که زگیل وجود دارد. در مواردی که زگیل‌ها بزرگ‌تر هستند یا در ناحیه‌ای قرار دارند که تحت فشار قرار می‌گیرد. بسیاری از افراد مبتلا به HPV هیچ‌گونه زگیلی مشاهده نمی‌کنند اما می‌توانند ویروس را به دیگران منتقل کنند. برخی انواع HPV ممکن است باعث ایجاد زگیل تناسلی شوند، اما انواع دیگر این ویروس می‌توانند به تغییرات سلولی و سرطان (مانند سرطان دهانه رحم یا مقعد) منجر شوند.
اگر می خواهید بدانید کیست پوستی چیست و راه های درمان آن، جهت کسب اطلاعات بیشتر مقاله موجود در سایت را مطالعه کنید.

روش ‌های تشخیص زگیل تناسلی

تشخیص زگیل تناسلی بر اساس علائم ظاهری، سابقه پزشکی و آزمایش‌های خاص انجام می‌شود. پزشک با مشاهده زگیل‌ها در ناحیه تناسلی، مقعد یا دهان می‌تواند تشخیص اولیه را بدهد. زگیل‌ها معمولاً به شکل برآمدگی‌های گوشتی یا گل‌کلمی‌شکل هستند. در موارد مشکوک، پزشک ممکن است از دستگاه بزرگ‌نمایی (کولپوسکوپ) برای بررسی دقیق‌تر استفاده کند.

سرکه سفید به ناحیه مورد نظر اعمال می‌شود. اگر پوست آلوده به HPV باشد، زگیل‌ها ممکن است سفید شوند. این روش برای تشخیص زگیل‌های کوچک یا غیرقابل‌مشاهده به کار می‌رود. آزمایش DNA HPV برای شناسایی انواع پرخطر ویروس HPV که ممکن است منجر به سرطان شوند، از این آزمایش استفاده می‌شود. این آزمایش معمولاً در زنان از طریق نمونه‌برداری از سلول‌های دهانه رحم (پاپ‌اسمیر یا تست HPV) انجام می‌شود.

در زنان، پاپ اسمیر به منظور بررسی تغییرات سلولی ناشی از عفونت HPV در دهانه رحم انجام می‌شود. این آزمایش می‌تواند وجود ویروس را حتی در صورت عدم وجود زگیل تشخیص دهد. در صورت مشکوک بودن زگیل یا ناهنجاری‌های دیگر، پزشک ممکن است یک نمونه کوچک از بافت را برای بررسی زیر میکروسکوپ بردارد. در زنان، اگر زگیل‌ها در ناحیه داخلی دستگاه تناسلی باشند (مانند واژن یا دهانه رحم)، پزشک ممکن است از کولپوسکوپی برای بررسی دقیق‌تر استفاده کند.

در مردان، زگیل‌ها معمولاً از طریق معاینه فیزیکی شناسایی می‌شوند. اگر زگیل‌ها در داخل مجرای ادراری یا اطراف مقعد باشند، روش‌های خاص‌تری ممکن است به کار رود. برای پیشگیری از عوارض ناشی از HPV، در صورت مشاهده هرگونه تغییر در ناحیه تناسلی یا مقعد، به پزشک مراجعه کنید. تشخیص به‌موقع و مشورت با پزشک متخصص می‌تواند از پیشرفت بیماری و انتقال به دیگران جلوگیری کند.
اگر میخواهید با علت سوزش واژن و روش های درمان آن آشنا شوید، پیشنهاد می کنیم مقاله موجود در سایت فرارسانه را مطالعه کنید.

پیشگیری از بیماری زگیل تناسلی

پیشگیری از زگیل تناسلی شامل اقداماتی برای کاهش خطر ابتلا به ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) و انتقال آن به دیگران است. واکسیناسیون گارداسیل یا سرواریکس این واکسن‌ها از انواع پرخطر HPV که می‌توانند منجر به زگیل تناسلی یا سرطان شوند، پیشگیری می‌کنند. واکسن برای دختران و پسران معمولاً بین 9 تا 12 سالگی توصیه می‌شود، اما افراد بزرگ‌تر نیز می‌توانند با مشورت پزشک واکسن دریافت کنند.

کاندوم می‌تواند تا حد زیادی خطر انتقال HPV را کاهش دهد، اما محافظت کامل ندارد، زیرا تماس پوستی ناحیه تناسلی که در معرض کاندوم نیست، همچنان می‌تواند منجر به انتقال ویروس شود. پرهیز از شرکای جنسی متعدد و داشتن رابطه جنسی با فردی که سابقه عفونت HPV ندارد، می‌تواند خطر ابتلا را کاهش دهد. اگر شریک جنسی شما به زگیل تناسلی مبتلاست، از تماس جنسی در دوران فعال بیماری خودداری کنید.

زنان باید تست‌های منظم پاپ اسمیر و HPV را انجام دهند تا هرگونه عفونت یا تغییرات سلولی ناشی از HPV زودتر شناسایی شود. مردان نیز در صورت مشاهده هرگونه ضایعه غیرطبیعی در ناحیه تناسلی باید به پزشک مراجعه کنند. داشتن سبک زندگی سالم با تغذیه مناسب، ورزش، خواب کافی و پرهیز از استرس می‌تواند به تقویت سیستم ایمنی کمک کرده و خطر ابتلا به عفونت را کاهش دهد. از مصرف مشترک حوله، لباس زیر یا وسایل شخصی دیگر که ممکن است آلوده به ویروس باشد، خودداری کنید. آگاهی از روش‌های انتقال HPV و اهمیت پیشگیری، به خصوص در میان نوجوانان و جوانان، می‌تواند خطر شیوع این بیماری را کاهش دهد.

درمان زگیل تناسلی

درمان زگیل تناسلی به کاهش علائم، حذف زگیل‌ها و جلوگیری از انتقال ویروس کمک می‌کند، اما این درمان‌ها معمولاً ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) را به‌طور کامل از بدن حذف نمی‌کنند. ویروس ممکن است همچنان در بدن باقی بماند و در آینده باعث عود زگیل شود.

پودوفیلوکس (Podofilox) یک داروی موضعی برای از بین بردن زگیل‌ها. بیمار می‌تواند این دارو را با تجویز پزشک در خانه استفاده کند. ایمی‌کیمود (Imiquimod) کرمی که سیستم ایمنی بدن را تحریک می‌کند تا با ویروس مبارزه کند. سالسیلیک اسید در برخی موارد برای زگیل‌های کوچک استفاده می‌شود، اما باید با احتیاط و تحت نظر پزشک باشد.

کرایوتراپی (Cryotherapy) انجماد زگیل‌ها با نیتروژن مایع. این روش مؤثر است و معمولاً در مطب پزشک انجام می‌شود. لیزر درمانی از نور لیزر برای از بین بردن زگیل‌ها استفاده می‌شود. این روش برای زگیل‌های بزرگ یا مقاوم مفید است. الکتروکوتر زگیل‌ها با جریان الکتریکی سوزانده می‌شوند. در موارد شدید، زگیل‌ها با جراحی حذف می‌شوند.
اگر می خواهید با علائم سردی رحم و درمان آن آشنا شوید مقاله موجود در سایت فرارسانه را مطالعه کنید.

در موارد خاص، ممکن است داروهای تقویت‌کننده سیستم ایمنی یا درمان‌های خوراکی برای کمک به کنترل ویروس تجویز شوند. شستن دست‌ها و نواحی آلوده به زگیل، جلوگیری از تحریک زگیل‌ها و استفاده از لباس‌های گشاد برای کاهش فشار بر ناحیه زگیل. تا زمانی که زگیل‌ها درمان نشده‌اند، از تماس جنسی خودداری کنید تا از انتقال به شریک جنسی جلوگیری شود.

اگر زگیل‌ها در دهانه رحم، داخل واژن یا مقعد باشند، پزشک ممکن است از روش‌هایی مانند کرایوتراپی، لیزر یا درمان موضعی خاص استفاده کند. در صورت عدم پاسخ به درمان‌های اولیه، پزشک ممکن است روش‌های ترکیبی یا پیشرفته‌تر مانند ایمنی‌درمانی یا جراحی را توصیه کند. زگیل‌ها ممکن است پس از درمان دوباره ظاهر شوند. رعایت بهداشت و پیگیری مداوم درمان اهمیت دارد.

مراجعه به پزشک متخصص برای تشخیص صحیح و انتخاب بهترین روش درمان ضروری است. واکسن HPV نمی‌تواند زگیل‌های موجود را درمان کند، اما می‌تواند از بروز زگیل‌های جدید و انواع پرخطر ویروس جلوگیری کند. مشورت با پزشک متخصص پوست و یا زنان و زایمان برای شروع درمان مناسب ضروری است.